Patrick Jaspers:
Wie is dat, ’t sjrieve vaan e Mestreechs vastelaovensleedsje?

Ederein sjrijf aanders en dat zuuste trök in tekste of dat huurste aon de lijn vaan de wijs. Miene kop drejt de gansen daag op vollen toere en al wat veurbij kump slaon iech op; op pepier mer ’t mieste op mienen dictafoon. Op e rösteg momint gaon iech daan zitte en luuster iech dat aof en es ’t daan nog zjus zoe pakkend is es wie iech ’t d’n ierste kier verzón gaon iech demèt aon de slaag.

Belaankriek is wel tot humor drin moot zitte, neet te lesteg veur de lui en ederein moot ’t zoe kinne speule. Iech bin oontzèttend gecharmeerd vaan de aw Mestreechse leedsjes en in dee geis sjrijf iech ouch die vaan miech. Iech sjrijf ouch veur aandere en dat wèrk net get aanders. Dao loer iech nao de persoen en wat en wie ze zinge. Mien tekste kinste hure bij Fabrizio, Beppie, Erwin, Jeffrey (Wat is loos), Oet ’t niks (Allèh daan), Katja Henz, enfin dao zien nog väöl mie.

’t Sjrieve vaan ‘t vastelaovendsleedsje vaan dit jaor heet neet langer daan vijf menute gedoord en toen waor ’t veerdeg. De ierste zin: “In Mestreech, in Mestreech, zien v’r drei daog oonderweeg um us weer ‘ns good te ammezere”, waor de basis veur de res. De wijs boe-op iech in miene kop waor aon ’t zinge waor zoe sterk tot iech in de zomer al kós zègke tot ‘t ‘m ging weure. Hiel gek eigelek want de höbs al die aander ingesjikde nómmers nog neet gehuurd, mer toch had iech nog noets zoe’n good geveul gehad.

Lesteg is altied um de bal hoeg te hawwe. Ein good leedsje sjrieve dat lök ‘ne mins nog wel mer um door te pakke en weer obbenuits ‘nen topper te sjrieve, daan mooste toch vaan goojen hoeze koume.

Iech höb ’t gelök gehad um zès kier de haaf finaal te hole bij ’t LVK boevaan (tot noe touw, vier kier de finale) eine kier de hoegste jury score.

Veer kier MVK finaal boevaan eine kier nao al die jaore noe ’t winnend vastelaovendsleedsje vaan Mestreech mèt: “In Mestreech”.
Eine kier ’t vastelaovendsleedsje vaan Beek gewónne mer dat waor op ’n bestaonde wijs. Leuk mer dat tèlt neet veur miech.

Belaankriek bij eder leedsje is dat ’t touwgaankelek moot zien veur ederein, gemekelek in t gehuur ligk en neet te lesteg moot zien um te speule. Zelfs es de lui de teks neet zouwe kinne moot d’n oerwörm zien es ze naor hoes loupe: “In Mestreech, in Mestreech la la la la la la la”. Daan blijf ’t haange.

Bij al die lestege intervalle, euvergeng en al dee kwatsj vraog iech miech altied aof: “wèlste noe Tchaikovsky zien of make v’r gewoen e vastelaovendsleedsje?”.

Miene groete wins is nog altied tot de jäög oet zien eige geit sjrieve en daomèt ‘n eige jäög MVK geit kriege um door te greuje nao ’t groete MVK. Tot de jäög steeds mie in ’t Mestreechs mèt ein ligk te appe is fantastisch. Dat help gigantisch. Sterker nog, moch dat leedsje zoe sterk zien tot ‘t bove de “vaste” sjrijvers oetstijg daan moot dat zelfs ’t vastelaovendsleedsje vaan dat jaor weure.

’t Is en blijf toch gewoen vastelaovend.

Patrick Jaspers