Ederein sjrijf aanders en dat zuuste trök in tekste of dat huurste aon de lijn vaan de wijs. Miene kop drejt de gansen daag op vollen toere en al wat veurbij kump slaon iech op; op pepier mer ’t mieste op mienen dictafoon. Op e rösteg momint gaon iech daan zitte en luuster iech dat aof en es ’t daan nog zjus zoe pakkend is es wie iech ’t d’n ierste kier verzón gaon iech demèt aon de slaag.
Belaankriek is wel tot humor drin moot zitte, neet te lesteg veur de lui en ederein moot ’t zoe kinne speule. Iech bin oontzèttend gecharmeerd vaan de aw Mestreechse leedsjes en in dee geis sjrijf iech ouch die vaan miech. Iech sjrijf ouch veur aandere en dat wèrk net get aanders. Dao loer iech nao de persoen en wat en wie ze zinge. Mien tekste kinste hure bij Fabrizio, Beppie, Erwin, Jeffrey (Wat is loos), Oet ’t niks (Allèh daan), Katja Henz, enfin dao zien nog väöl mie.
’t Sjrieve vaan ‘t vastelaovendsleedsje vaan dit jaor heet neet langer daan vijf menute gedoord en toen waor ’t veerdeg. De ierste zin: “In Mestreech, in Mestreech, zien v’r drei daog oonderweeg um us weer ‘ns good te ammezere”, waor de basis veur de res. De wijs boe-op iech in miene kop waor aon ’t zinge waor zoe sterk tot iech in de zomer al kós zègke tot ‘t ‘m ging weure. Hiel gek eigelek want de höbs al die aander ingesjikde nómmers nog neet gehuurd, mer toch had iech nog noets zoe’n good geveul gehad.
