INKEL REIS AMSTERDAM – MESTREECH
Gesjreve door Marjorie Rieu
- ’t Waor in de zomer vaan 1949 in Amsterdam tot iech besloot Mestreechteneer te weure.
- ’ne Sjoene werme zomer waor ’t, dao in ’t hertsje vaan Amsterdam, en iech zwumde ederen daag op m’n èlfendaartegste e paar rundsjes door de stad.
- Geer dink noe mesjiens tot iech tösse de kano’s en woensjeper door in de Hiere- of Prinsegrach zwumde, meh daan verdaolt geer uuch.
- Nein, iech dobberde gans op m’n eige rösteg en lösteg door ’t vröchwater in de boek vaan m’n meer.
- ’t Zouw neet mie lang dore, daan zouw iech es klein Mokummerke gebore weure.
- Sjijns hadde ziech evels tösse m’n Amsterdamse en Haarlemse gene toch ouch e paar Mestreechse verstoompeld, want iech druimde toen al devaan ’ne Mestreechteneer te zien.
- Stiekem stangde iech m’ne peer op ziech e pöske in Mestreech te zeuke.
- Gelökkeg wouw me häöm dao gere höbbe en heer woort dirizjent vaan ’t Mestreechs Stedelek Orkes.
- Iech spróng e gaat in ’t vröchwater en vaan sjrik beveel m’n meer op d’n daag vaan de verhuis nao Mestreech.
- ’t Erm mins waor zoe vaan slaag tot ze de Spaonse en Hollandse griep devaan kraog en nog ’n aander vreiseleke krenkde – dat rappeleer iech miech neet perceis.
- In eder geval had ze de klets eweg en laog ze flink veur merakel [i], wie ze miech dao in Mestreech obbins [ii] in ein vaan de verhuisdoeze zaog ligke.
- Zie kós ocherm neet veur miech zörge, meh gelökkeg kinde häör naoberse ’n gooj Mestreechse wijsvrouw, die de zörg veur dat dik gaminke gere vaan häör euvernaom.
- M’n ma bleef get krenkelek, zoetot die wijsvrouw jaorelaank veur miech bleef zörge.
- Vaan häör lierde iech m’n ierste Mestreechse wäördsjes.
- Zie verweende miech mèt slók, en zoe lierde iech neet allein de smaak, meh ouch de oetspraok vaan pestielkes, zjuzjuubkes, mentakes, ’ne sjroepstek, krissiewater, peperkokemennekes en ’n tuut snitsels.
- Daankzij de wijsvrouw woort iech ’nen echte Mestreechteneer.
[i] Ouch mirakel good tèlle
[ii] Ouch opins good tèlle